Karol Hadaczek, archeolog oraz profesor uniwersytetu we Lwowie, zastrzelił się tam 108 lat temu, 19 grudnia 1914 roku.

Urodził się w 1873 roku koło Bohorodczan (ob. obwód Iwanofrankiwski Ukrainy), po ukończeniu stanisławowskiego gimnazjum studiował we Lwowie literaturę polską oraz filologię klasyczną we Lwowie w latach 1893-97. Wyjechał po tym w celu dalszego kształcenia do Wiednia, na uniwersytecie zgłębiał m.in. archeologię klasyczną i historię starożytności, co zwieńczył w 1900 roku tytułem doktora.

Przez trzy lata prowadził badania archeologiczne w basenie Morza Śródziemnego (Grecja, Włochy) oraz w Niemczech. Po powrocie do Lwowa habilitował się i w lwowskim Muzeum im. Dzieduszyckich kierował działem archeologii. Objął także pozycję miejskiego konserwatora zabytków przeddziejowych. Profesor nadzwyczajny z 1905 roku, objął katedrę archeologii na Uniwersytecie Lwowskim oraz brał udział w austriackich wykopaliskach w Egipcie.

Korespondent Akademii Umiejętności w Krakowie oraz wiedeńskiego Instytutu Archeologicznego. Znany był jako człowiek łagodnego charakteru, lecz z powodu rywalizacji o objęcie katedry archeologii na uczelni popadał w częste konflikty ze światem naukowym Uniwersytetu.

Wybuch Wielkiej Wojny, rosyjska okupacja Lwowa oraz zawiść od strony innych naukowców uniwersyteckich załamały go psychicznie. Doprowadziło go to do samobójstwa, spoczął na Cmentarzu Łyczakowskim, lecz jego grób nie przetrwał w całości do dzisiaj.

Zobacz również: