120 lat temu, 26 listopada 1902 roku, w Sejnach zmarł biskup diecezji sejneńskiej Antanas Baranauskas (Antoni Baranowski).

Urodzony w Oniksztach (ob. okręg uciański Litwy) w 1835 roku. Już w okresie szkolnym zaczął twórczość poetycką (inspirowaną Mickiewiczem) oraz zainteresował się folklorem litewskim i zbieraniem utworów ludowych. Litewską świadomość narodową obudziła w nim żmudzka pisarka Karolina Proniewska, dzięki której przed wstąpieniem do seminarium opublikował swoje wiersze.

Studiował w Petersburgi i Rzymie, święcenia kapłańskie przyjął w 1861 roku. Do 1883 roku pełnił funkcje profesora w kowieńskim seminarium duchowym oraz kanonika żmudzkiego. Rok później wyznaczony na biskupa pomocniczego diecezji żmudzkiej, a w 1897 roku na biskupa diecezjalnego sejneńskiego.

Mimo iż fascynował się kulturą litewską oraz się z nią utożsamiał, nie opowiadał się za wypieraniem żywiołu polskiego, szanował tradycje wynikające z pięciuset lat związków między Polską a Litwą. Uważał, że litewska świadomość kulturowa i językowa nie wyklucza poczucia wspólnoty z Polakami. Podczas swojego ingresu do rangi biskupa przemawiał w obydwu językach, do czego także zachęcał innych duchownych, w zależności od potrzeb wiernych.

Rozpoczął przekład Biblii na język litewski, był także autorem litewskojęzycznego cyklu pieśni religijnych. Starał się występować w roli mediatora w napiętych sytuacjach między Polakami a Litwinami w diecezji żmudzkiej i sejneńskiej.

Zobacz również: