Początek drugiej bitwy po El Alamein miał miejsce 23 października 1942 roku, równo 80 lat temu.

Pierwszy aliancki atak, przeprowadzony w nocy, miał na celu utorowanie północnego korytarza w linii wojsk niemiecko-włoskich i posunął się na zaledwie 5 km. Nieco większe postępy osiągnięto na południu, lecz i tam Brytyjczycy wkrótce utknęli.

Dowodzący siłami alianckimi Montgomery skoncentrował się więc na skrzydle północnym. Kolejny, także nocny atak był o wiele bardziej pomyślny, niemieckie kontrnatarcie załamało się. Alianci ponieśli cięższe straty, jednak siły Osi miał do dyspozycji już tylko 370 sprawnych czołgów przeciwko 900 Brytyjskim.

Kolejny kluczowy atak został poprowadzony już w listopadzie wzdłuż linii biegu wybrzeża Morza Śródziemnego – dowodzący siłami Osi w Afryce Rommel mógł wystawić do walki jedynie 35 czołgów. Nacisk przekonał go o konieczności wycofania się, jednak Hitlera kategorycznie mu tego zabronił.

9 listopada siły Osi były i tak już w pełnym odwrocie, 30 tys. żołnierzy włoskich i niemieckich poddało się. Churchill podsumował ten sukces historycznymi słowami, „To nie jest koniec, to nie jest nawet początek końca. Ale to jest, być może, koniec początku.”

Zobacz również: