252 lata temu, 10 września 1770 roku, rozpoczęło się oblężenie Jasnej Góry podczas konfederacji barskiej.

Klasztor został tego dnia wpierw zajęty podstępem przez Kazimierz Pułaskiego i Michała Walewskiego. Uczynili oni z Jasnej Góry bazą konfederacką. Formalnie władze konfederackie przekazały dowodzenie Walewskiemu, jednak realnie obroną dowodził Pułaski.

Klasztor próbował zdobyć operujący w tym rejonie pułkownik Iwan Drewicz, znany z okrucieństwa i łupiestwa. Pomocnikami Pułaskiego byli generał major Karol Zawoyski, Filip Radzimiński (późniejszy dowódca wojsk konfederackich) i przeor Pafnucy Brzeziński.

Pod koniec 1770 roku Pułaski w garnizonie Jasnej Góry miał 300 jazdy i 700 piechoty, ogółem w trakcie całego oblężenia załoga Jasnej Góry liczył 1450 obrońców i 40 dział. Drewicz bez powodzenia próbował zdobyć klasztor przez dwa pierwsze tygodnie 1771 roku. Obrona klasztoru przyczyniła się do wzrostu reputacji Pułaskiego w kraju.

Ostatecznie twierdza jasnogórska padła w sierpniu 1772 roku, zajęta przez przeciwników konfederacji.

Zobacz również: