20 grudnia 1894 roku, 128 lat temu, w Nieświeżu (ob. obwód miński Białorusi) urodził się Bronisław Półturzycki, generał Armii Czerwonej i Wojska Polskiego.

Pochodził z polskiej rodziny o korzeniach tatarskich, służbę rozpoczął w armii rosyjskiej w 1913 roku. Podczas Wielkiej Wojny był oficerem frontowym, ranny w boju. Do Armii Czerwonej wstąpił dobrowolnie wiosną 1918 roku, w rosyjskiej wojnie domowej obejmował stanowiska partyjne na Białorusi oraz w wojskach wewnętrznych. Aresztowany podczas „wielkiej czystki” pod nieznanymi zarzutami, w 1940 roku powrócił do służby.

Od 1943 roku dowodził dywizją strzelców na froncie. Rok później przydzielono go do Wojska Polskiego na Wschodzie jako tzw. POP-a (tj. pełniącego obowiązki Polaka) z racji niedoboru kadry oficerskiej w „ludowym” WP. Po wojnie kierował departamentem uzupełnieniowo-mobilizacyjnym w resorcie obrony.

Na przełomie lat 40. i 50. dowodził Pomorskim Okręgiem Wojskowym odpowiadał za pion obronny w państwowej komisji gospodarczego planowania. Znalazł się w Sejmie PRL I kadencji jako poseł z okręgu bydgoskiego, mimo iż posiadał jedynie obywatelstwo sowieckie.

Do ZSRS powrócił po odwilży październikowej w 1956 roku i jako oficer sowiecki przeszedł w stan spoczynku. Zmarł w Moskwie w 1969 roku i spoczął na stolicznym Cmentarzu Nowodziewiczym.

Zobacz również: