Getto w Brześciu nad Bugiem (ob. Białoruś) założone zostało przez niemiecką administrację okupacyjną dnia 16 grudnia 1941 roku, 81 lat temu.

Brześć w początkowym etapie II wojny światowej został zdobyty przez Wehrmacht w kampanii wrześniowej i przekazany Sowietom, do lata 1941 roku był miastem granicznym. Ponownie zajęty przez Niemców na samym początku Operacji „Barbarossa”, znalazł się w granicach Komisariatu Rzeszy „Wschód”, obejmującego zachód Białorusi oraz państwa bałtyckie.

Powołane przez okupantów getto obejmowało kwartał miasta między ulicami (wg nazewnictwa polskiego) Jagiellońską, Szpitalną, Szeroką i rzeką Muchawiec. Ulica Jagiellońska, będąca częścią szosy Warszawa-Mińsk-Moskwa dzieliła je na dwie części. W getcie znalazło się ponad 18 tys. ludzi, definiowanych przez ustawy norymberskie jako Żydzi.

Na jego czele postawiono 60-osobowy Judenrat, któremu podlegała żydowska policja porządkowa. Nad całą dzielnicą kontrolę sprawowali niemieccy urzędnicy oddelegowani przez Komisariat. W obrębie getta funkcjonował szpital, kuchnie pomocowe oraz pomniejsze sklepy, wśród mieszkańców powstał także ruch oporu, którym kierował Michał Omieliński, były oficer Wojska Polskiego.

Getto brzeskie zostało zlikwidowane jesienią 1942 roku. Niemcy przyrzekali osadzonym tam Żydom, że oszczędzą ich w zamian za kontrybucję w postaci kosztowności. Mimo iż udało im się uzbierać prawie całą kwotę, getto i tak zostało zniszczone, a jego mieszkańcy zamordowani w Brennej Górze lub Sobiborze.

Zobacz również: