Miński kościół pw św. Heleny i św. Szymona, zwany potocznie Czerwonym Kościołem, został poświęcony 112 lat temu – 21 listopada 1910 roku.

Wybudowany został w stylu neoromańskim w latach 1905-10, jego fundatorem był ziemianin oraz działacz społeczny i gospodarczy Edward Woyniłłowicz. Patronat św. Heleny i św. Szymona nadano kościołowi ku pamięci zmarłych przedwcześnie dzieci Woyniłłowicza. W 1923 roku świątynia została sprofanowana i zbezczeszczona przez bolszewików, a 9 lat później zamknięta.

Budynek został więc przekazany Państwowemu Teatrowi Polskiemu na sowieckiej Białorusi, po czym urządzono w nim kino. Niemieccy okupanci otworzyli go dla wiernych, lecz po powrocie Sowietów został przebudowany i znów zamieniony na kino. Dzięki staraniom mińskiego Stowarzyszenia „Polonia” (protesty, głodówki), Czerwony Kościół został zwrócony wiernym w 1990 roku – jako pierwszy w całym Związku Sowieckim.

Od tego czasu świątynia była ośrodkiem kultury i społeczności dla katolików w Mińsku, działała przy niej polska biblioteka, chór, teatr oraz oddział Związku Polaków na Białorusi.

Zakończył to wywołany przez nieznanych sprawców pożar w nocy z 25 na 26 września tego roku. Mimo nikłych zniszczeń władze stołeczne nakazały zamknięcie Czerwonego Kościoła, do własności którego mają prawo od 2013 roku. Przedsiębiorstwo „Minskaja Spadczyna”, wynajmujące bezpłatnie parafii budynek kościoła, wymówiło tę umowę 6 października ze skutkiem natychmiastowym.

Zobacz również: