556 lat temu, 19 października 1466 roku, Polska i zakon krzyżacki zawarły w Toruniu traktat kończący wojnę trzynastoletnią.
Na mocy postanowień pokoju Królestwo Polskie odzyskało Pomorze Gdańskie z Gdańskiem (jako Prusy Królewskie), ziemię chełmińską i ziemię michałowską oraz Warmię i Powiśle z Żuławami, a w ich obrębie miasta pruskie, m.in. Malbork i Elbląg.
Odtąd każdy nowo obrany mistrz zakonu krzyżackiego miał w ciągu 6 miesięcy złożyć królowi polskiemu hołd lenny. Wielki mistrz stawał się senatorem królewskim, zobowiązanym do uczestnictwa w radzie królewskiej na wezwanie władcy polskiego, włącznie z prawem udziału w elekcji nowego władcy oraz miał obowiązek udzielenia pomocy zbrojnej Polsce i był ograniczony w sprawach polityki zagranicznej na rzecz króla polskiego.
Z ziem lennych koronnych utworzono Prusy Zakonne z Królewcem jako stolicą. Traktat przywracał Polsce dostęp do morza, co umożliwiło ponowny eksport zboża oraz innych towarów do krajów Europy Zachodniej. Wyznaczyło to kierunek rozwoju politycznego, społecznego i ekonomicznego Rzeczypospolitej na prawie dwa wieki.
Papiestwo, któremu krzyżackie Prusy formalnie nadal podlegały, miało zatwierdzić traktat, lecz stanęło po stronie zakonu i nie zatwierdziło uchwał zawartych w II pokoju toruńskim.
Zobacz również: