Hetman wielki koronny, zwycięzca spod Obertyna oraz modernizator wojska założył najsłynniejsze nad Seretem miasto dzięki przywilejowi od króla Zygmunta Starego.
Urodził się w 1488 roku w Tarnowie w rodzie Tarnowskich herbu Leliwa. Wychowując się na dworze królewskim odebrał wszechstronną edukację klasyczną, stając się człowiekiem humanizmu, także w sferze militarnej. Jego kariera wojskowa zaczynała się od trzeciej wojny Litwy z Moskwą oraz wyprawy na Mołdawię, podczas której dowodził własną chorągwią jazdy. Brał też udział w wielkiej zwycięskiej bitwie pod Orszą.
Na parę lat opuścił służbę i podróżował po świecie aby poszerzyć i uzupełnić swoje wykształcenie. Odwiedził niemalże cały Bliski Wschód, w tym Ziemię Świętą, oraz Europę Zachodnią, gdzie uczestniczył w portugalskiej wyprawie przeciwko Maurom. Po powrocie do kraju znów stanął na czele wojsk – opracował wykonany przez hetmana Mikołaja Firleja plan pobicia zbuntowanych Prus Zakonnych, dowodził oblężeniem Królewca w 1520 roku.
W 1531 roku odniósł swoje największe zwycięstwo, pokonując pod Obertynem ponad trzykrotnie silniejszą armię mołdawską hospodara Piotra Raresza. Podczas piątej wojny litewsko-moskiewskiej zdobył Homel oraz potężną twierdzę w Starodubie. Ojciec koncepcji służb sztabu generalnego wojsk koronnych.
Swoje własne miasto nazwane na cześć rodu, Tarnopol, założył w 1540 roku. Zmarł w podkarpackiej Wiewiórce w 1561 roku, spoczywa w tarnowskiej bazylice katedralnej.
Zobacz również: