6 grudnia 1785 roku, 237 lat temu, w Nienadowej (ob. woj., podkarpackie) urodził się Seweryn Fredro herbu Bończa – oficer wojsk napoleońskich i ziemianin.

Drugi syn Jacka Fredry i Marii z Dębińskich, starszy brat Aleksandra Fredry, przyszłego czołowego polskiego komediopisarza. Służbę zaczął w 1806 roku jako podporucznik piechoty, podczas kampanii pruskiej awansował na porucznika. Trzy lata później w szeregach 1 Polskiego Pułku Lekkokonnego Gwardii Cesarskiej, za bitwę pod Wagram odznaczony Orderem Legii Honorowej.

Za udaną służbę odznaczony Virtuti Militari w 1810 roku. Brał udział w kampanii rosyjskiej Napoleona oraz walkach w Niemczech w 1813 roku, m.in. pod Dreznem i Peterswalde, gdzie dowodząc szarżą Pułku Lekkokonnego rozbił pięć szwadronów pruskich huzarów i wziął w niewolę syna feldmarszałka Gebharda Blüchera.

Po krótkim pobycie w niewoli osiadł w 1814 roku w Nowosiółkach. Nie angażował się w walki powstania listopadowego, ale za to działał na jego rzecz w ramach lwowskiego komitetu pomocowego, organizującego wsparcie Galicji dla walczącej Kongresówki. Zmarł w 1845 roku w wieku 60 lat.

Zobacz również: