Hrabina Katarzyna Potocka, arystokratka znana z działalności społecznej i dobroczynnej, urodziła się w Lubomlu (ob. obwód wołyński Ukrainy) 197 lat temu, 10 grudnia 1825 roku.

Pochodziła z wielkiego rodu Branickich, jej ojciec Władysław Grzegorz był generałem wojsk rosyjskich i weteranem bitew pod Borodino i Lipskiem. Spowinowacona z Zygmuntem Krasińskim – jej siostra była żoną poety. W młodości Katarzyna, ze względu na pochodzenie, urodę i majątek, uważana była za jedną z najznakomitszych polskich panien.

Hrabiego Adama Józefa Potockiego, galicyjskiego polityka konserwatywnego, poślubiła w 1847 roku, po czym zamieszkali oni w Krakowie, w pałacu Potockich. Towarzyszyła mężowi podczas jego uwięzienia za działalność patriotyczną w okresie Wiosny Ludów. Gdy powrócili do Krakowa, Katarzyna z miejsca zaangażowała się w pomaganie mieszczanom po pożarze Krakowa wydając im zapomogi.

Fundatorka pałacu w Krzeszowicach, wspierała miejscową ludność, jak i prace naukowe na Uniwersytecie Jagiellońskim. Wśród jej działalności społecznej wymienić także można zakładanie wiejskich szkół i kas pożyczkowych, fundowanie kościołów w swoim kluczu łubnickim (okolice Staszowa) czy przyznawanie emerytur służbie i oficjalistom majątkowym.

Po śmierci męża w 1872 roku zajęła się wychowaniem dzieci, które także weszły w świat działalności politycznej i społecznej. Zmarła w Krzeszowicach w 1907 roku, pochowano ją w krypcie rodowej w miejscowym kościele św. Marcina.

Zobacz również: