138 lat temu, 6 listopada 1884 roku, w Katowicach rozpoczęło się zebranie delegatów Ruchu Miłośników Syjonu.

Znany także jako Chowewej Syjon, Ruch ten miał zapewniać wsparcie dla europejskich Żydów, głównie pochodzących z Rosji, emigrujących do Palestyny, będącej wówczas częścią Imperium Osmańskiego, w celu ugruntowania tam osadnictwa żydowskiego.

Wśród 36 delegatów z różnych europejskich państw większość stanowili działacze z Warszawy i Białegostoku. Reszta pochodziła z Francji, Wielkiej Brytanii, Rumunii i Niemiec. W wyniku obrad ukonstytuował się komitet główny Ruchu – przewodniczącym został rabin białostockiej gminy Samuel Mohylewer, a prezesem Leon Pinsker z podolskiego Tomaszpola.

Zadaniem komitetu głównego było promowanie idei syjonistycznej, podjęto także kluczową decyzję o założeniu nowych osad żydowskich na terenie Palestyny. Przeznaczono na ten cel 10 tys. franków oraz 2 tys. rubli. Kolejna konferencja Chowewej Syjon miała miejsce trzy lata później, w Druskiennikach.

Według ambasadora Izraela w Polsce w latach 2004-2009 Davida Pelega między katowicką konferencją, a powstaniem niepodległego państwa żydowskiego istnieje faktyczny związek. Koncepcja utworzenia żydowskiej odrębności w Palestynie była jego zdaniem jedynym skutecznym rozwiązaniem problemu społeczności żydowskiej w Europie lat 80. XIX wieku, gdy spotykała się ona z prześladowaniami, głównie w Rosji.

Zobacz również: