Do polskiego zwycięstwa nad sojusznikami Turków pod Komarnem doszło 9 października 1672 roku – 350 lat temu.

Po wcześniejszym rozbiciu Tatarów pod Niemirowem (Ziemia Lwowska), hetman Jan Sobieski ruszył w kierunku Gródka Jagiellońskiego. W okolicy Jaworowa zobaczył łuny pożarów, co wskazywało, że główne siły przeciwnika poruszają się w kierunku Przemyśla i Sambora. Sobieski postanowił odciąć Tatarom drogę odwrotu na południe.

Wojska hetmana przebyły za jednym zamachem prawie 60 km, w deszczu, po fatalnych drogach i bez odpoczynku. Cześć z nich miała za zadanie zająć walką centrum tatarskiej formacji, podczas gdy główne siły zachowano na uderzenie na lewej flance, co miało odciąć wroga od przeprawy przez rzekę Wereszycę. Sobieski osobiście objął dowodzenie nad grupą uderzeniową, w której zgrupował całą swoją husarię.

Późnym popołudniem tego dnia Tatarzy zauważyli przynętę w postaci grupy wydzielonej i związali walką z nią swoje główne siły. Sobieskiego z husarią zauważyli dopiero gdy szarżowała ona na ich skrzydło. Rzucili się wtedy do panicznej ucieczki.

Jeszcze tego wieczora wojska koronne dopadły uciekających Tatarów w okolicach przeprawy przez rzekę Wisznię i tam doszczętnie ich rozgromiły. W wyniku całej operacji żołnierze Rzeczypospolitej przebyli dystans prawie 100 kilometrów oraz uwolnili z tatarskiego jasyru ok. 20 tys. ludzi.

Zobacz również: