253 lata temu, 13 września 1769 roku, konfederaci barscy uciekli wojskom rosyjskim pod Orzechowem (ob. obwód brzeski Białorusi).

Kazimierz Pułaski wraz z braćmi Antonim i Franciszkiem Ksawerym maszerowali na Kobryń z zamiarem aktywizacji działań powstańczych na obszarze Wielkiego Księstwa Litewskiego. Na wieść o zbliżających się wojskach rosyjskich Aleksandra Suworowa i Karola Augusta von Rönnego konfederaci przystąpili do odwrotu.

Pod Orzechowem dogonił ich Suworow. Nie zdając sobie sprawy ze słabości jego sił, konfederacji prowadzili jedynie walki odwrotowe, przeważnie za pomocą ognia piechoty korzystającej z terenu obfitego w lasy i bagna. Suworow oskrzydlił wojska polskie, dwukrotnie zmuszając je do opuszczenia zajmowanych pozycji. Pułaskim udało się w końcu ujść Rosjanom po siedmiu godzinach marszu, przerywanego co jakiś czas walką.

Konfederaci dowiedzieli się o bliskości wojsk Rönnego podczas przeprawy przez Bug, wobec czego w nocy skierowali się na północ, w stronę Włodawy. Po dotarciu do miasta w szeregach konfederackich wybuchło zamieszanie – część ich oddziałów kontynuowała pochód, tym razem już na zachód (w kierunku wsi Łomazy), a reszta pozostała we Włodawie.

Nadchodzący z zaskoczenia z północy atak rosyjski rozbił konfederatów stacjonujących w mieście, a grupa zmierzająca na Łomazy musiała zawrócić pod presją kawalerii Suworowa i też został a rozbita.

Zobacz również: