Ksiądz Hieronim Kajsiewicz, kaznodzieja i pisarz religijny, urodził się w Giełgudyszkach (ob. okręg mariampolski Litwy) 210 lat temu – 7 grudnia 1812 roku.

Pochodził z niezamożnej rodziny szlacheckiej, po ukończeniu szkół w Rosieniach i Sejnach studiował literaturę i prawo na Uniwersytecie Warszawskim, jednak studiów tych nie ukończył z powodu wybuchu powstania listopadowego. W okresie zrywu narodowego wstąpił w szeregi Gwardii Akademickiej, złożonej ze studentów-ochotników ochraniających dyktatora powstania. W 1831 roku wyemigrował do Francji.

Studia teologiczne ukończył w Rzymie, tam też w 1841 roku przyjął święcenia kapłańskie oraz złożył śluby zakonne, dając wraz z czterema innymi braćmi początek Zgromadzeniu Zmartwychwstania Pańskiego. W latach 40. zasłynął jako kaznodzieja, homilie i kazania jego autorstwa ukazywały się w prasie krajowej, m.in. „Przeglądzie Poznańskim”. Wydał w tym czasie zbiór „Kazania i mowy przygodne”. Zajmował się także kwestami fundowania klasztorów na ziemiach polskich.

Był spowiednikiem znanych polskich emigrantów – Zygmunta Krasińskiego, Cypriana Kamila Norwida oraz Józefy Karskiej – jednej z założycielek Zgromadzenia Sióstr Niepokalanek. Zmarł niespodziewanie 26 lutego 1873 roku, w środę popielcową, na zawał serca w Rzymie lub we Francji.

Kościół katolicki rozpoczął proces jego beatyfikacji w 1956 roku, jednak z racji nieuzyskania zgody od Stolicy Apostolskiej na takie postępowanie, został on zawieszony.

Zobacz również: