104 lata temu, 1 grudnia 1918 roku, zgodnie z rozkazem generała Szeptyckiego, szefa Sztabu Generalnego WP, czteropolowa biało-czerwona szachownica została ustanowiona jako znak rozpoznawczy polskiego lotnictwa.

Symbol ten po raz pierwszy pojawił się na jednostkach lotniczych podczas Wielkiej Wojny. Była godłem osobistym Stefana Steca – pochodzącego ze Lwowa porucznika-pilota austriackich sił powietrznych, który podczas I wojny światowej walczył na froncie rosyjskim i włoskim, a pod koniec 1918 roku wstąpił do Wojska Polskiego.

Samolotem oznaczonym właśnie tego typu szachownicą Stec przybył w połowie listopada 1918 roku do Warszawy, przekazując meldunki ze Lwowa, o który toczyły się wówczas desperackie walki z Ukraińcami. Podpułkownik Łossowski, stojący na czele polskiego lotnictwa wojskowego, uznał że symbol ten idealnie nadaje się na potrzeby WP, gdyż jest utrzymany w polskich barwach, ma oryginalną formę oraz łatwo da się go namalować na maszynach lotniczych.

Wobec tego szachownicę zatwierdził Sztab Generalny, precyzując jej wymiary, barwy oraz umiejscowienie. Zastąpiła dotychczas używane symbole przez odrębne eskadry lotnicze: tarcze, pasy oraz litery „Z” utrzymane także w barwach narodowych.

Zobacz również: