16 grudnia 1911 roku, 111 lat temu, we Lwowie zmarł Bronisław Łoziński, historyk prawa, publicysta oraz radca Namiestnictwa Galicji.

Urodzony w 1848 roku w Smolnicy (ob. wieś graniczna w obwodzie lwowskim Ukrainy), absolwent gimnazjów w Samborze oraz Lwowie. Wykształcenie w dziedzinie prawa zdobył na Uniwersytecie Lwowskim, doktor w 1872 roku. Do roku 1884 pracował w Wydziale Krajowym, po czym znalazł się w Namiestnictwie osiągając urząd radcy.

Uchodził za jednego z najlepszych urzędników pracujących w Namiestnictwie w latach sprawowania tego urzędu przez Filipa Zaleskiego i Kazimierza Badeniego (1883-95). W tym okresie jako specjalista w dziale nauk prawno-państwowych uczestniczył w pracach lwowskiej Państwowej Komisji Egzaminacyjnej.

Spod jego ręki wyszły liczne prace naukowe traktujące m.in. o historii nowożytnego prawa polskiego oraz prawa administracyjnego i cywilnego. Szczególnie przyglądał się ówczesnym galicyjskim instytucjom prawnym oraz genezie powstania krakowskiego 1846 roku. Opowiadał się za wprowadzeniem zmian w prawie administracyjnym i karnym dotyczących zapobiegania stosowania przemocy i brutalności wobec zwierząt.

Władze galicyjskiej autonomii zlecały mu też opracowywanie projektów ustaw. Od 1896 roku współpracował z krakowską Akademią Umiejętności w charakterze korespondenta. Był ojcem profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego, geografa i geologa Walerego Władysława Łozińskiego.

Zobacz również: