Adam Ważyk, komunistyczny poeta, eseista i prozaik, urodził się 117 lat temu, 17 listopada 1905 roku.

Przyszedł na świat w rodzinie warszawskich Żydów jako Adam Wagman. Swoją działalność twórczą rozpoczął w latach 30., wcześniej związany był z grupą Awangarda Krakowska, redakcją, „Almanachu Nowej Sztuki” oraz dziennikiem „Nasz Przegląd”. W latach 1939-41 przebywał przez okupowanym przez Sowietów Lwowie, opowiadał się za przyłączeniem Kresów do ZSRS i publikował w „Czerwonym Sztandarze”.

W 1943 roku współtworzył Związek Patriotów Polskich, napisał słowa słynnego „Marszu 1 Korpusu” oraz był oficerem politycznym w 1 Armii Wojska Polskiego. Po wojnie przewodniczył Związkowi Zawodowemu Literatów Polskich, będąc swoistą szarą eminencją polskiego świata kultury i propagatorem nurtu socrealistycznego. Należał do PZPR.

Był jednak też jednym z pierwszych dawnych zwolenników stalinizmu, którzy podjęli temat rozliczenia tego systemu w Polsce. Odszedł z partii w 1957 roku na znak protestu przeciw zamknięciu przez władze miesięcznika „Europa”, w którym pracował po zwolnieniu z ZZLP. Dołączył się także do Listu 34, obrony praw studentów UW w marcu 1968 roku oraz apelu 64 podczas wydarzeń sierpniowych roku 1980.

Zmarł w Warszawie dwa lata później, pochowano go na Powązkach Wojskowych.

Zobacz również: