Pionier emigracyjnego osadnictwa polskiego na terenie Brazylii, geometra Edmund Saporski, zmarł w brazylijskiej Kurytybie 89 lat temu – 6 grudnia 1933 roku.

Urodził się pod nazwiskiem Sebastian Woś w roku 1844 we wsi Stare Siołkowice (ob. woj. opolskie). Po raz pierwszy do Nowego Świata wybył w latach 60. uciekając przed niemiecką służbą wojskową. W 1867 roku próbował osiedlenia się w Urugwaju, jednak już następnego roku przeniósł się do Brazylii, początkowo pracował jako nauczyciel, później, jako zawodowy geometra, znalazł się w zespole projektującym linie kolejowe.

Wraz z ks. Antonim Zielińskim Saporski opracował plan przeniesienia osadników polonijnych ze stanu Santa Clara do stanu Parana, gdzie teren był bardziej przyjazny dla osadnictwa. Brazylijski cesarz Piotr II wyraził zgodę na takie przedsięwzięcie, i w efekcie do końca 1871 roku na wyznaczone działki w pobliżu miasta Kurytyba sprowadzono 16 polskich rodzin.

Saporski od 1874 roku oprócz pracy mierniczego trudnił się organizacją i rozwojem osadnictwa polonijnego w stanie Parana. Udzielał się w polskim życiu kulturalnym, stał na czele Towarzystwa Kościuszki oraz Gazety Polskiej w Brazylii.

Jako pierwszy Polak zasiadał w parlamencie stanowym. Odznaczony Orderem Odrodzenia Polski w 1924 roku. W 20. rocznicę śmierci Saporskiego staraniami Polonii odsłonięto w Kurytybie jego pomnik.

Zobacz również: