17 grudnia 1881 roku, 141 lat temu, w Komarnie (ob. obwód lwowski Ukrainy) urodził się Mieczysław Orłowicz, doktor prawa, krajoznawca oraz działacz państwowy II RP i PRL.

Jego rodzina często zmieniała miejsce zamieszkania, gdyż ojciec był notariuszem. Uczył się w gimnazjach w Jarosławiu i Samborze oraz u jezuitów w Chyrowie, już od wczesnej młodości planował samodzielnie wycieczki pod górach oraz interesował się geografią, historią oraz kulturą otoczenie w którym akurat przebywał. Na Uniwersytecie Lwowskim ukończył prawo oraz historię sztuki, w 1906 roku założył Akademicki Klub Turystyczny.

Spod jego ręki wyszła ponad setka przewodników turystycznych, propagował turystykę we wschodniej Galicji, szczególnie w tamtej części Bieszczad. W czasie Wielkiej Wojny, gdy Lwów został zajęty przez armię rosyjską, Orłowicz został komendantem skautowskim przy galicyjskim komitecie uchodźczym w Pradze.

Po odrodzeniu się Rzeczypospolitej pełnił funkcje ministerialne, przez całe dwudziestolecie zajmował się sprawami turystki w ramach ministerstw robót publicznych oraz komunikacji, sprawując jednocześnie funkcję sekretarza generalnego Polskiego Komitetu Olimpijskiego.

Tak samo w pierwszych latach Polski powojennej (1945-52) kierował referatem w Wydziale Turystki Ministerstwa Komunikacji. Zmarł w Warszawie w 1959 roku i pochowany jest na Powązkach.

Zobacz również: