Bolesław Chrobry był pierwszym władcą polskim noszącym tytuł rex Poloniae – Król Polski. Dzięki temu wydarzeniu w świadomości politycznej ówczesnych możnych Europy pojawiło się pojęcie Królestwa Polskiego.

Bolesław Chrobry był synem Mieszka, księcia polańskiego z dynastii Piastów, oraz księżniczki czeskiej, Dobrawy. W 992 roku objął rządy i zaczął prowadzić politykę mającą na celu umocnienie podmiotowości jego państwa. Poparł wyprawy misyjne Wojciecha Sławnikowica, którego męczeńską śmierć i niemal natychmiastową kanonizację wykorzystał do celów politycznych. W 1000 roku doszło do zjazdu gnieźnieńskiego, na którym, prócz upamiętnienia Wojciecha przez Ottona III, utworzono metropolię polską w Gnieźnie oraz biskupstwa w Krakowie, Wrocławiu i Kołobrzegu. Podjęte decyzje potwierdziły podmiotowść państwa polskiego i jego niezawisłość od Rzeszy. Już wtedy cesarz rzymski symbolicznie koronował Bolesława, ale nie była to koronacja zatwierdzona przez papieża. Śmierć Ottona III zakończyła okres dobrosąsiedzkich stosunków z Niemcami i od tego czasu rozpoczęły się długoletnie zmagania Bolesława Chrobrego z królem niemieckim, Henrykiem II. Udało mu się powiększyć terytorium państwa polskiego o utracone w 981 roku Grody Czerwieńskie oraz Milsko i Łużyce zyskane w wyniku pokoju w Budziszynie. W roku 1025 roku, tuż przed swoją śmiercią, otrzymał koronę z rąk biskupa gnieźnieńskiego.

Prawdopodobnie koronacja ta nastąpiła w dniu 18 kwietnia, dlatego też przypominamy o tym wydarzeniu na łamach naszego portalu.