Pierwsze zgromadzenie Ligi Narodów odbyło się 102 lata temu, 15 listopada 1920 roku, w genewskim ratuszu.

Ta międzynarodowa organizacja, mająca stać na straży światowego pokoju i współpracy, została powołana w ramach ustaleń konferencji pokojowej w Paryżu. Podczas jej obrad uchwalono status Ligi, będący pierwszą częścią traktatu wersalskiego, kończącego I wojnę światową. Była to inicjatywa amerykańskiego prezydenta Woodrow’a Wilsona, wynikająca z doświadczeń niewyobrażalnego rozlewu krwi i cierpienia jakim była Wielka Wojna.

Pierwsze zebranie Zgromadzenia LN poświęcone było sprawom organizacji wewnętrznej. Trzyosobowe delegacje z państw członkowskich miały sprawczość pojedynczego głosu w Zgromadzeniu o szerokich kompetencjach: przyjmowanie nowych członków, wybór członków Rady LN, rozważanie sporów przez nią przedłożonych, zlecanie ponownego badania traktatów oraz decydowanie o poprawkach do Paktu LN.

Kuriozalnie, w skład Ligi Narodów nie weszły Stany Zjednoczone – kongres, zdominowany przez Partię Republikańską, na fali polityki izolacji odmówił ratyfikacji dołączenia USA do organizacji. Między innymi z tego powodu Liga Narodów była organem realnie bezsilnym. Sprzeczności między interesami jej członków oraz hegemonia Wielkiej Brytanii i Francji były zbyt silne by Liga miała realny wpływ na globalną politykę.

Formalne rozwiązanie Ligi nastąpiło w 1946 roku, jednak faktyczną działalność zawiesiła podczas II wojny światowej, tym bardziej, że utworzone rok wcześniej ONZ przejęło jej kompetencje.

Zobacz również: