Wileńskie getto zostało utworzone przez niemieckich okupantów 6 września 1941 roku, 81 lat temu.

Mordy na ludności żydowskiej miasta nad Wilią, zajętego przez Niemców na samym początku Operacji „Barbarossa”, rozpoczęły się o wiele wcześniej. Do początku miesiąca w lesie ponarskim Niemcy przy współpracy z Litwinami zgładzili ich do 18 tysięcy.

Obszar wydzielony dla Żydów obejmował teren istniejącej już dzielnicy żydowskiej miasta, położonej na zachód od ratusza, na samym początku funkcjonowania segregacji znalazło się na nim 30 tysięcy osób. Na początku następnego roku w getcie znajdywało się oficjalnie 12 tysięcy Żydów, a więc mniej niż połowa, przy czym kolejne 8 tysięcy ukrywało się.

W wileńskim getcie w styczniu 1942 roku Izaak Wittenberg powołał FPO – konspiracyjną organizację partyzancką. Jej zadaniem miało być zorganizowania zbrojnego oporu w formie powstania. Tak też się stało we wrześniu następnego roku podczas likwidacji getta – Żydzi ustawili barykady na ulicach oraz rozpoczęli straceńczą walkę, na tyle skuteczną, że Niemcy musieli odstąpić.

Obiecali oni bojownikom obóz prac zamiast śmierci jeśli się poddadzą. Do obozów pracy trafiło 8 tysięcy z nich, reszta zginęła w Sobiborze, na Majdanku lub w Ponarach. Okołu dwustu Żydom z FPO udało się jednak uciec z getta oraz przyłączyć do partyzantki w Puszczy Rudnickiej.

Zobacz również: