Trwające półtora roku rosyjskie oblężenie twierdzy smoleńskiej, zakończone kapitulacją Moskali, rozpoczęło się 18 października 1632 roku – 390 lat temu.

Polska załoga, licząca 2,2 tys. żołnierzy i dysponująca 170 działami, stawiła czoła 30-tysięcznje armii Michaiła Szeina, wspieranego przez kilkutysięczne siły tatarskie i mającego w swoim arsenale 158 dział. Na korzyść strony polskiej działały solidne fortyfikacje Smoleńska, zapasy pozwalające przetrwać odcięcie oraz „partyzantka” hetmana Krzysztofa Radziwiłła, siejąca zamęt na rosyjskich tyłach.

Heroiczną obroną twierdzy dowodził Aleksander Korwin Gosiewski, wojewoda smoleński. Miasto zostałoby zapewne w końcu zdobyte przez Moskali i Tatarów, lecz odsiecz króla Władysława IV (25 tys. żołnierzy Rzeczypospolitej wraz z 12 tys. Kozaków Zaporoskich) jesienią 1633 roku pokrzyżowała ich plany. Przeważyło to o zwycięstwie polsko-litewskim – armia moskiewska skapitulowała w okrążeniu w lutym następnego roku.

W czerwcu doszło do zawarcia pokoju polanowskiego. Województwo smoleńskie pozostało w składzie Litwy, tak samo jak czernihowskie w granicach Korony. Część wcześniej zdobytych przez Rzeczpospolitą ziem z miastem Sierpiejsk powróciła jednak do Rosji.

Władysław IV zrezygnował także z tytulatury cara moskiewskiego, a car Michał I porzucił swoje pretensje terytorialne do Inflant, Kurlandii i Semigalii oraz Estonii. Moskwa miała także wypłacić Rzeczypospolitej kontrybucję o wartości 200 tys. srebrnych rubli.

Zobacz również: