Komitet Narodowy Polski, będący polityczną reprezentacją polskiej prawicy w Imperium Rosyjskim, został założony w Warszawie 25 listopada 1914 roku – 108 lat temu.

Mimo iż w skład KNP weszli jedynie członkowie endecji oraz Unii Polityki Realnej, to pretendowali oni do bycia jedynym przedstawicielstwem narodu polskiego wobec Rosji oraz sojuszu Ententy. Jako ugrupowanie opowiadające się za koncepcją osiągnięcia polskiej niepodległości w oparciu o Rosję, KNP uznał Niemcy za naczelnego wroga sprawy polskiej.

Komitet bazował przede wszystkim na odezwie głównodowodzącego armii rosyjskiej wielkiego księcia Mikołaja Mikołajewicza do Polaków z samego początku wojny, jednak tak jak odezwa, tak samo politycy KNP nie konkretyzowali granic ani stopnia autonomii mającego powstać po wojnie państwa polskiego. Pod politycznym patronatem komitetu znalazł się Legion Puławski, ochotnicza polska formacja wojskowa w ramach armii rosyjskiej.

Politycy KNP stanowili wyraźną opozycję wobec krakowskiego Naczelnego Komitetu Narodowego oraz utworzonych przez niego Legionów Polskich. Latem 1915 roku przed zajęciem Kongresówki przez wojska niemieckie i austriackie, działacze Komitetu wyjechali do Piotrogrodu, gdzie kontynuowali swoją działalność. Na zachodzie stał się on podstawą organizacji o tej samej nazwie, która reprezentowała Polskę na konferencji pokojowej w Wersalu.

Najbardziej znanymi działaczami KNP byli Zygmunt Wielopolski (przewodniczący), Roman Dmowski, Zygmunt Balicki, Stanisław Wojciechowski i Władysław Grabski.

Zobacz również: