Przez współczesnych mu nazywany był polskim Tomaszem Edisonem, Leonardem da Vinci czy też po prostu galicyjskim geniuszem. Jeden z najwybitniejszych polskich wynalazców-samouków – Jan Szczepanik.
Jan Szczepanik przyszedł na świat 13 czerwca 1872 roku w Rudnikach koło Mościsk. Był nieślubnym synem Marianny, która wychowywała go do 1875 roku, a gdy wyszła za Ludwika Panka, wychowywał się u swego wujostwa, Salomeę i Wawrzyńca Gradowiczów, którzy zamieszkiwali Krosno. Po ukończeniu seminarium nauczycielskiego w Krakowie uczył dzieci w podkrośnieńskich wsiach. Przeniósł się następnie do Krakowa, gdzie jako pracownik w magazynie aparatów fotograficznych Ludwika Kleinberga poznał technologię i konstrukcję ówczesnych aparatów fotograficznych oraz przyborów fotograficznych. Jego pracodawca wspomagał go w inwencji twórczej poprzez wsparcie finansowe. Kleinberg założył w 1898 roku w Wiedniu towarzystwo zajmujące się praktycznym wykorzystywaniem jego wynalazków. Pracownie Szczepanika znajdowały się m.in. w Berlinie, w Dreźnie i w Wiedniu. Od 1902 roku był związany z Tarnowem.
Wśród wynalazków Jana Szczepanika można wymienić chociażby telektroskop – urządzenie służące do przesyłania na odległość ruchomego obrazu kolorowego wraz z dźwiękiem za pośrednictwem elektryczności. Został on opatentowany w roku 1897 roku i był swego rodzaju protoplastą dzisiejszej telewizji. Niestety z przyczyn techniczno-finansowych nie wprowadzono w życie tego projektu na większą skalę. Ogółem, jako człowiek bez wykształcenia technicznego, który swoją wiedzę pojął poprzez samokształcenie, opatentował ponad 50 wynalazków i kilkaset pomysłów technicznych. W większości wypadków związane były z dziedzinami fotografii kolorowej, tkactwa barwnego, techniki filmowej i fotograficznej. Wymienić wypadałoby takie urządzenia, jak fotometr (do pomiaru jasności), telefot (udoskonalone urządzenie do przenoszenia obrazu na odległość), fotosculptor (do kopiowania rzeźb metodą fotograficzną), a także, nie związaną z wymienionymi dziedzinami, kamizelkę kuloodporną! Kamizelka kuloodporna, która Szczepanik opatentował w 1901 roku, przyniosła mu wielką sławę, gdy obroniła króla hiszpańskiego Alfonsa XIII przed zamachem. Otrzymał za to, w dowód wdzięczności, wysokie odznaczenie państwowe – Order Izabeli Katolickiej. Lista wynalazków i pomysłów naszego galicyjskiego geniusza jest na tyle długa i obfita w perełki, że nie ma sensu wymieniać ich wszystkich.
Jan Szczepanik zmarł w dniu 18 kwietnia 1926 roku w Tarnowie. Chorował na raka wątroby. Został pochowany na Starym Cmentarzu w grobowcu rodziny dzikowskich.