140 lat temu, 2 grudnia 1882 roku, w Tulczynie (ob. obwód winnicki Ukrainy) urodził się Bronisław Matyjewicz-Maciejewicz – oficer armii rosyjskiej oraz jeden z pierwszych polskich i rosyjskich lotników.

Przeniesiony do moskiewskiego korpusu kadetów ze względu na sytuację finansową rodziny po przejściu ojca na emeryturę w wyniku choroby – jako syn wojskowego inżyniera-oficera miał prawo pobierać w nim naukę nieodpłatnie. W 1904 roku ukończył specjalizację saperską Mikołajewskiej Szkoły Inżynieryjnej w Petersburgu i przez sześć lat był oficerem batalionu saperów w Wilnie.

Wiosną 1910 roku znalazł się w grupie czterech oficerów armii rosyjskiej wysłanych na kurs pilotażu do Francji. Wraz z Grzegorzem Junoszą-Piotrowskim, także Polakiem, domagali się wpisania na ich dyplomach ukończenia kurs narodowości polskiej, ostatecznie przystając na „polsko-rosyjską”.

Po powrocie do Rosji Matyjewicz-Maciejewicz znalazł się na stanowisku instruktora w sewastopolskiej szkole pilotażu, kształcąc pierwszych „krajowych” rosyjskich pilotów. We wrześniu 1910 roku uczestniczył w stołecznych zawodach lotniczych, podczas których ustanowił rekord wysokości lotu na pułapie 1200 metrów.

Zginął w maju 1911 roku w Sewastopolu podczas przymusowego lądowania. Maszyna rozbiła się o mur biegnący przez pole, niedostrzegalny z górnej perspektywy pilota. Wraz z nim zginął pasażer samolotu, jego brat Stanisław. Pochowano ich razem w Żytomierzu, Bronisław ma także symboliczny grób na Powązkach.

Zobacz również: