228 lat temu, 30 września 1794 roku, zwycięstwem polskim zakończyła się bitwa pod Łabiszynem.

Generał Jan Henryk Dąbrowski podczas swój kampanii wielkopolskiej postanowił skoncentrować swoje oddziały (7 tys. ludzi) w Gnieźnie, gdzie dotarł 27 września. Mając siły za słabe na zajęcie Poznania, postanowił pozorować marsz w tamtym kierunku, a w tym czasie rozbić pruski oddział pacyfikacyjny pułkownika Székelyego stojący w Inowrocławiu i zagrażał łączności wojsk polskich w Wielkopolsce z Warszawą.

W okolice Poznania skierowane zostały dwa szwadrony jazdy. Nie licząc Székelyego, Prusacy porzucili działania zaczepne na rzecz przygotowania obrony, lecz książę Józef Poniatowski wraz ze swoim korpusem wycofał się znad Bzury, co zerwało łączność Dąbrowskiego z właściwą armią polską.

Aby zrealizować swój plan, generał podzielił korpus na trzy kolumny, z których każda miała dotrzeć do Łabiszyna inną drogą: prawa, złożona z brygady Madalińskiego, środkowa, złożona z reszty regularnych oddziałów, pod dowództwem Dąbrowskiego i lewa, złożona z oddziałów powstańczych pod komendą Józefa Lipskiego.

W nocy 29 września znajdujące się w Łabiszynie połączone kolumny Dąbrowskiego i Madalińskiego zostały ostrzelane przez artylerię pruską, jednak po opanowaniu zamieszania poprowadzono kontratak zakończony starciem na bagnety pod Wzgórzem Klasztornym i szarżą kawalerii poprowadzoną przez samego Dąbrowskiego. Székely wycofał się zatem za Brdę i swój sztab zorganizował w Bydgoszczy.

Zobacz również: