97 lat temu, 22 grudnia 1925 roku, w polskim Sejmie przyjęta została ustawa przekształcająca Ziemię Wileńską w województwo wileńskie.

Ziemią Wileńską nazwano obszar Litwy Środkowej, włączony do Rzeczypospolitej w 1922 roku na mocy ustawy Sejmu RP oraz woli Sejmu Litwy Środkowej. Jednocześnie, ze składu ówczesnego województwa nowogródzkiego do Ziemi Wileńskiej przyłączono powiat dziśnieński, Daniłowiczowi oraz wileński. Następnego roku doszło do scalenia powiatów trockiego i wileńskiego w jeden – wileńsko-trocki.

Przyjęta pod koniec 1925 roku ustawa stanowiła, iż wraz z dniem 20 stycznia następnego roku Ziemia Wileńska zostaje zreorganizowana w województwo wileńskie. Był to ostatni obszar ówczesnej Polski który otrzymał status województwa, dzielił się na osiem powiatów oraz miasto wydzielone Wilno.

Obszar nowego województwa zamieszkiwało ponad 1,2 miliona ludzi, z czego prawie 60% było Polakami, a następną najczęściej reprezentowaną nacją byli Białorusini (ponad 20%). Na resztę składali się Żydzi, Litwini, Rosjanie oraz nieliczni Karaimi. Siedziba administracji znajdowała się w Wilnie, piątym największym mieście międzywojennej Rzeczypospolitej.

W jesienią 1939 roku, po upadku Polski, ziemie województwa wileńskiego zostały podzielone pomiędzy ZSRS a Republikę Litewską. Znajdujące się na zachodzie Wilno zostało przekazane Litwinom, natomiast reszta została jako tzw. Zachodnia Białoruś włączona do republiki sowieckiej Białorusi.

Zobacz również: