122 lata temu, 21 listopada 1900 roku, w Buczaczu urodził się Emanuel Ringelblum – historyk i działacz społeczny pochodzenia żydowskiego.

Po zdaniu matury młody Ringelblum przeniósł się z Nowego Sącza do Warszawy, gdzie rozpoczął studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Utrzymywał się z tłumaczeń, korepetycji oraz nauczania wieczorowego w żydowskich szkołach. W tym okresie nawiązał kontakt z lewicowymi syjonistami, silnie wpłynął na ich program kulturalny.

Tytuł doktora filozofii (bo na tym wydziale podjął studia) otrzymał w 1927 roku, dzięki licznym publikacjom i monografiom poświęconym dziejom Żydów polskich szybko znalazł się wśród najwyżej cenionych ówczesnych historyków żydowskich. Przebywając w Genewie, wrócił do Polski w momencie niemieckiej agresji we wrześniu 1939 roku, pozostał w Warszawie, gdzie organizował pomoc dla głodujących i bezdomnych.

Jesienią 1940 roku wraz z innymi stołecznymi Żydami trafił do getta, gdzie jego działalność na rzecz pomocy społecznej nie ustała. W konspiracji powołał Oneg Szabat, organizację która dokumentowała losy Żydów w całej okupowanej Polsce. Przez pewien czas ukrywał się poza gettem z rodziną, trafił do obozu w Trawnikach, z którego uciekł.

Schron w którym ukrywali się Ringelblumowie został odkryty przez Gestapo 9 marca 1944 roku. Wszyscy zostali rozstrzelani w ruinach getta następnego dnia.

Zobacz również: