83 lata temu, 22 września 1939 roku, pod Sopoćkiniami Sowieci zamordowali generała Józefa Olszynę-Wilczyńskiego.

Do mordowania polskich elit wojskowych wzywało wprost naczelne dowództwo Armii Czerwonej, chociażby Siemion Timoszenko, dowodzący Frontem Ukraińskim. Nawoływał żołnierzy Wojska Polskiego do nieposłuszeństwa wobec dowództwa oraz bicia oficerów i generałów, wypędzenia ich ze swojej ziemi. Podobnie w odezwie do Polaków wypowiadał się jego odpowiednik na Froncie Białoruskim, Michaił Kowalow, który oskarżał generałów o tchórzliwą ucieczkę wraz z zagrabionym polskim złotem.

Gen. Olszyna Wilczyński, jako dowódca Grupy Operacyjnej „Grodno”, rozkazał swoim wojskom przebijać się do Wilna lub na Litwę. 22 września nad ranem wyruszył autem prowadzonym przez szofera wraz z żoną Alfredą, swoim adiutantem kapitanem Strzemeskim oraz nieznanym z nazwiska mężczyzną w stronę granicy polsko-litewskiej. Zostali zatrzymani przez radzieckie czołgi w Nowikach.

Samochód oraz jego pasażerów obrabowano, po czym żonę generała Sowieci oddzielili od reszty i zamknęli w stodole. Olszyna-Wilczyński wraz ze swoim adiutantem zostali odprowadzeni na bok i zamordowani. Według zeznań wdowy po generalne ich ciała były zmasakrowane.

W kampanii wrześniowej zginęło pięciu generałów WP służby czynnej, Józef Olszyna-Wilczyński, szef Dowództwa Okręgu Korpusu III Grodno, jako jedyny został zamordowany. Zginął od strzału w tył głowy – metodą uśmiercania „wrogów ludu”, którą Sowieci opanowali do perfekcji.

Zobacz również: