346 lat temu, 25 września 1676 roku, rozpoczęła się 20-dniowa bitwa pod Żurawnem.

Przeciwko 50 tys. Tatarom stanęły 20-tysięczne polskie wojska dowodzone przez króla Jana III Sobieskiego. Zamierzał on zatrzymać przeciwnika po jego wkroczeniu na ziemie Pokucia i skierowaniu się na Stanisławów. Po pierwszych starciach wojska koronne założyły w Żurawnie warowny obóz. Turcy próbowali sprowokować Polaków do wyjścia spomiędzy szańców, lecz nie powiodło im się to. Przystąpili więc do oblężenia obozu.

Sobieski znalazł się w trudnej sytuacji, bombardowany ogniem artylerii i odcięty od dowozu żywności i paszy. Kolejne ataki udawało się mimo tego skutecznie odpierać, przy czym wojskom osmańskim zadawano znaczne straty. Jednocześnie sprytnie rozpowszechniono na polecenie Sobieskiego pogłoskę, że nadciąga wielka polska odsiecz. Marcin Kątski, dowodzący artylerią koronną, sprowadził z nieodległego zamku stary moździerz i z jego pomocą ostrzelał Turków kilkoma granatami.

Dowódca polskiej artylerii Marcin Kątski kazał przyciągnąć z pobliskiego zamku stary moździerz z kilkoma granatami i ostrzelał z niego Turków. To utwierdziło ich w przekonaniu, że odsiecz nadeszła, gdyż wiedzieli, iż wcześniej polskie wojsko takiej broni nie miało.

Rozejm podpisano 14 października, trzy dni później doszło do uzgodnienia warunków traktatu pokojowego, który przyznawał Rzeczypospolitej jedną trzecią ziem ukraińskich. Imperium Osmańskie zrzekło się także roszczeń do rocznego haraczu.

Zobacz również: