Proces polityczny nad opozycjonistami II RP rozpoczął się równo 90 lat temu – 26 października 1932 roku.

Fala aresztowań byłych posłów rozwiązanego w 1930 roku sejmu (w wyniku czego wygasły ich mandaty poselskie i immunitety) wynikała z nasilającej się atmosfery konfrontacji pomiędzy sanacyjną władzą, a jej przeciwnikami. Zatrzymano ich w nocy z 9 na 10 września 1930 roku, w wielu przypadkach brutalnie.

Oficjalnie postawiono im zarzuty o kradzież, oszustwa, przywłaszczenia, strzelanie do policji, nawoływanie do gwałtu i nieposłuszeństwa wobec władzom oraz wystąpienia antypaństwowe. Prokuratura oskarżyła byłych posłów o zaplanowanie zmiany władzy w kraju na drodze przewrotu lub zamachu stanu w okresie między rokiem 1928, a dniem aresztowania. Plan ten miał jednak nie dojść do skutku właśnie ze względu na jego udaremnienie przez władzę i służby.

Wyrok zapadł dnia 13 stycznia 1932 roku. Byli posłowie na sejm z ramienia PPS, PSL „Wyzwolenie” oraz PSL „Piast” zostali skazani na karę pozbawienia wolności od 1,5 roku do 3 lat. Wśród nich znaleźli się między innymi Herman Lieberman, Stanisław Dubois i Wincenty Witos.

Część ze skazanych nie zamierzała się podporządkować wyrokowi sanacyjnego sądu i uciekła na emigrację.

Zobacz również: