Bitwa pod Kockiem, ostatnie starcie zbrojne regularnych oddziałów polskich w kampanii wrześniowej, zakończyła się 83 lata temu – 6 października 1939 roku.

Walki trwały od 2 października, gdy dowodzona przez generała Franciszka Kleeberga Samodzielna Grupa Operacyjna „Polesie” natrafiła na jednostki niemieckiego korpusu zmechanizowanego. Miejscami najcięższych potyczek były wsie Adamowo, Krzywda oraz Wola Gułowska, która kilkukrotnie była zajmowana przez obydwie strony.

5 października ostatni brawurowy polski atak zdobył rejon kościoła i cmentarza we wsi, gdzie Niemcy mocno się bronili. Dalsze działania po stronie polskiej, z powodu wyczerpania się zapasu amunicji, nie były możliwe. Mając na względzie życie własnych żołnierzy, gen. Kleeberg samodzielnie podjął decyzję o kapitulacji, podpisanej 6 października po godzinie drugiej w nocy.

Zebranym żołnierzom Wojska Polskiego odczytano rozkaz o poddaniu się. Składanie broni rozpoczęło się o godzinie 10:00 we wsi Czarna. Następnie polscy jeńcy udali się do punktów przejściowych. Część z żołnierzy w cywilnych ubraniach uciekła przed niewolą, a ci którzy odmówili poddania się byli chwytani przez Niemców w okolicznych lasach.

Walki żołnierza polskiego pod Kockiem zostały upamiętnione na Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie napisem na jednej z tablic: „KOCK 2 – 5 X 1939”.

Zobacz również: