81 lat temu, 14 czerwca 1941 roku, rozpoczęły się masowe deportacje obywateli Litwy, Łotwy i Estonii w głąb Związku Sowieckiego.
Pakt Ribbentrop-Mołotow przesądził los republik nadbałtyckich. Nadzieję na choć częściową suwerenność dawały podpisane pod koniec września 1939 między nimi a ZSRS układy o wzajemnej pomocy, które de facto wymuszały zgodę na stacjonowanie w republikach Armii Czerwonej. Był to zaledwie stan przejściowy, Stalin wstrzymywał się z aneksją państw bałtyckich wyczekując rozstrzygnięcia wojny z Finlandią, co też stało się w marcu 1940 roku. Po upadku Francji w czerwcu tego samego roku, nie miał już absolutnie żadnych oporów.
Zaaranżowało wybory, które miały wyłonić w państwach nadbałtyckich rządy przychylne Stalinowi. Nad Bałtyk trafili specjalni wysłannicy Kremla, którzy mieli kształtować rozwój sytuacji – nacjonalizację banków i przedsiębiorstw czy wprowadzanie sowieckiego rubla po zawyżonym kursie.
20 lipca prezydent Łotwy Kārlis Ulmanis zostaje odwołany, a już dwa dni później deportowany w głąb ZSRS. Umiera tam w niejasnych okolicznościach w 1942 roku. Niemalże identyczne metody zastosowane zostały na Litwie i w Estonii i łudząco przypominają sowietyzację ziem wschodnich II RP po wrześniu 1939 roku.
Nadzieję na zmianę władzy dawało nadejście Niemców późnym latem 1941 roku, jednak
w większości utrzymali oni morderczy reżim narzucony przez Sowietów. W 1944 Armia Czerwona wyparła Wehrmacht z krajów nadbałtyckich i ponownie wcieliła je do Związku Sowieckiego.
źródło: www.polskieradio.pl
Zobacz również: