Prawdopodobnie 22 grudnia 1939 roku, 83 lata temu, w okolicy Warszawy zginął jej prezydent, ekonomista, publicysta i major rezerwy WP Stefan Starzyński.

Urodził się w Warszawie w 1893 roku w rodzinie urzędnika i rzemieślnika ze zubożałej szlachty. Został usunięty ze szkoły za strajk w 1905 roku, na samym początku Wielkiej Wojny uciekł przed służbą rosyjską i wstąpił do Legionów Polskich. Przebył cały szlak bojowy I Brygady, po kryzysie przysięgowym internowany w obozie w Beniaminowie. W Wojsku Polskim trafił do wywiadu, słynnego Oddziału II Sztabu Generalnego.

Po traktacie ryskim przewodził komisji reewakuacyjnej ze strony polskiej, potem z racji wykształcenia trafił do ministerstwa skarbu. Po przewrocie majowym znalazł się w sejmie z listy wyborczej BBWR oraz na stanowisku wiceprezesa Banku Gospodarstwa Krajowego, zaangażował się również autorytarną politykę sanacji w ramach Obozu Zjednoczenia Narodowego.

Komisarycznym (tj. z nadania rządu) prezydentem stolicy został w 1934 roku, z powodu przekładania wyborów na to stanowisko oraz zmiany ordynacji podczas ich przeprowadzenia w 1938 roku pozostał na tym stanowisku aż do wojny. Podczas oblężenia Warszawy był cywilnym komisarzem przy dowództwie obrony miasta, pod jego przewodnictwem powstała cywilna obrona Warszawy.

Został rozstrzelany przez Gestapo, lecz możliwe także że zginął w niewoli w Niemczech w 1943 lub 1944 roku.

Zobacz również: