102 lata temu, 9 listopada 1920 roku, w Paryżu zawarta została konwencja o ustanowieniu odrębności Wolnego Miasta Gdańska oraz nadaniu Polsce szczególnych uprawnień w tym mieście.
Dokument ten zawierał się w realizacji postanowień traktatu wersalskiego, na mocy którego Gdańsk oderwano od Rzeszy Niemieckiej na początku tego roku. Według jego postanowień państwo polskie miało być odpowiedzialne za prowadzenie polityki zewnętrznej WMG i ochronę interesów jego obywateli poza jego granicami.
Gdańsk miał znaleźć się w polskim obszarze celnym, a co najważniejsze – Rzeczpospolita miała prawo dokonywać bezpośredniego eksportu i importu towarów poprzez gdański port oraz posiadać w mieście własną służbę telegraficzną, pocztową i telefoniczną.
Państwo polskie otrzymało więc istotne przywileje w ramach funkcjonowania Gdańska jako wolnego miasta, niebędącego w granicach żadnego państwa. Co istotne, jeden z artykułów konwencji zobowiązywał stronę gdańską do „przestrzegania praw mniejszości rasowych, religijnych i językowych”.
Jednak administracja WMG, zdominowana przez Niemców, aktywnie sabotowała specjalne polskie uprawnienia. Polskim obywatelom utrudniano osadnictwo, zakładanie przedsiębiorstw i nabywanie nieruchomości na terenie miasta, niechętnie ich zatrudniano, transport towarów polskich także często natrafiał na problemy.
Zobacz również: