141 lat temu, 7 grudnia 1881 roku, w Naczy (ob. obwód brzeski Białorusi) urodził się Marian Falski, pedagog oraz działacz oświatowy.

Absolwent Instytutu Politechnicznego w Warszawie, od 1903 roku w szeregach Polskiej Partii Socjalistycznej. W ramach partii reprezentował poglądy bardziej lewicowe, brał udział w organizacji i prowadzeniu strajków szkolnych w Kongresówce. Pod koniec roku 1906 aresztowany za udział w konferencji PPS-u, osadzony w cytadeli oraz deportowany. Przeniósł się do Galicji – w Krakowie pracował jako nauczyciel prywatny, kontynuował działalność polityczną oraz studiował pedagogikę i psychologię na UJ.

Lewicę PPS-ową porzucił po wybuchu Wielkiej Wojny, przyłączył się wtedy do Naczelnego Komitetu Narodowego. Przez praktycznie cały okres międzywojenny działał w ministerstwie oświaty, krytykował utrudnianie młodzieży z biednych sfer społecznych dostępu do szkół średnich i wyższych i czynnie współpracował też ze Związkiem Nauczycielstwa Polskiego.

Podczas okupacji pracował nad planami odbudowy i reformy polskiego systemu nauczania po wojnie. W latach powojennych związany z biurem statystycznym ministerstwa oświaty oraz Polską Akademią Nauk. Jeden z sygnatariuszy „Listu 34”, zmarł w 1974 roku w Warszawie.

Falski najbardziej znany jest z autorstwa „Nauki czytania i pisania”, najpopularniejszego polskiego XX-wiecznego elementarza, wydanego po raz pierwszy w 1910 roku i wielokrotnie wznawianego.

Zobacz również: