9 grudnia 1857 roku w Oszmianie (ob. obwód grodzieński Białorusi) urodził się Czesław Jankowski, poeta, publicysta i działacz społeczny.

Pochodził z rodziny szlacheckiej, wykształcenie zdobył w gimnazjum w Mitawie (ob. Jełgawa, Łotwa) oraz na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie ukończył filologię rosyjską. Jako zaczynającego swoją twórczość poetę z Wileńszczyzny wspierał go Antoni Odyniec, jeden z Filaretów. Podczas studiów utrzymywał także kontakty z Władysławem Mickiewiczem, synem wieszcza, oraz Jozefem Ignacym Kraszewskim.

W latach 80. i 90. działał w „Kurierze Warszawskim” oraz „Kurierem Codziennym”. W Wilnie w latach 1905-07 redagował polskojęzyczny „Kurier Litewski” oraz założył dziennik „Głos Polski”. W tym czasie publikował także recenzje dzieł autorów litewskojęzycznych oraz współpracował z wileńskim Towarzystwem Przyjaciół Nauk w postawieniu pomnika Mickiewicza w mieście.

W 1906 roku został wybrany na posła do rosyjskiej Dumy Państwowej I kadencji jako deputowany z guberni wileńskiej. Jego działalność publicystyczna i felietonistyczna zasłynęła dopiero po I wojnie światowej, gdy Jankowski przewodził zrzeszeniu wileńskich dziennikarzy i pisarzy.

Zmarł w Wilnie w 1929 roku i został pochowany na Rossie. Jego rękopisy znajdują się obecnie w zbiorach łódzkiej biblioteki uniwersyteckiej.

Zobacz również: