Książę Franciszek Ksawery Drucki Lubecki, działacz państwowy Królestwa Polskiego, urodził się w Pohoście na Polesiu (ob. obwód brzeski Białorusi) 243 lata temu – 16 grudnia 1779 roku.

Pochodził z rodziny podupadłych magnatów pińskich, kształcenie rozpoczął w petersburskim korpusie kadetów, ponoć na rozkaz feldmarszałka Potiomkina. Brutalne wówczas warunki służby wojskowej w Rosji ukształtowały światopogląd młodego księcia na Imperium, niemniej wykazał się męstwem podczas walk we Włoszech w ramach II koalicji antyfrancuskiej. Po 1800 roku powrócił na Litwę, ożenił się i osiadł w Szczuczynie.

Po zajęciu Księstwa Warszawskiego przez wojska rosyjskie w 1813 roku zasiadał w tymczasowej radzie zarządzającej ziemiami polskimi, wykazywał przy tym tendencje prorosyjskie i przyszłość polskiej państwowości wiązał z carem Aleksandrem I. Ministrem skarbu Królestwa Polskiego został w roku 1821, dzięki odrębności celnej Kongresówki od Rosji i sprawnemu oraz ambitnemu gospodarowaniu był w stanie wypracować nadwyżkę budżetową oraz uodpornił polski rynek na konkurencję zewnętrzną.

Przeciwnik powstania listopadowego, w składzie delegacji do cara żądał przestrzegania konstytucji polskiej, usunięcia wojsk rosyjskich oraz włączenia ziem zabranych w skład Królestwa. Po upadku powstania pozostał w Rosji.

Członek rosyjskiej Rady Państwa od 1832 roku. Zmarł w Petersburgu w 1846 roku, spoczywa w rodzinnym grobowcu w Olszewie na Białorusi.

Zobacz również: