339 lat temu, 12 września 1683 roku, Jan III Sobieski zakończył oblężenie habsburskiej stolicy.

Mimo odpierania nieustannych szturmów, Turcy zaczęli zdobywać wiedeńskie fortyfikacje i rozpoczęli przygotowania do wzięcia murów miejskich, a następnie samego Wiednia. Obrońcy pod dowództwem hrabiego Starhemberga odpierali tureckie ataki przez całe lato. Po upływie dwóch miesięcy walk garnizon cesarskiej stolicy stopniał z 18 tys. żołnierzy do mniej niż 1/3 z tego.

Morale obrońców jednak podskoczyło na wieść o nadejściu odsieczy z Rzeczypospolitej. Król Jan Sobieski wydał rozkaz do szturmu generalnego o godzinie szóstej po południu. Do szarży ruszyła husaria hetmanów Jabłonowskiego i Sieniawskiego oraz pułki dowodzone bezpośrednio przez króla. Mogło w niej brać udział nawet ponad 20 tysięcy kawalerzystów, wśród których byli także jeźdźcy niemieccy oraz austriaccy.

Osmanowie nie wytrzymali impetu uderzenia. Tatarzy zostali rozgromieni pierwsi, zaraz za nimi ulegli spahisi. Piechota janczarska, dotąd oblegająca Wiedeń, ściągnięta została dla ratowania frontu. W końcu do ucieczki rzucił się także wezyr Kara Mustafa ze świtą.

Sobieski nakazał swoim wojskom zatrzymanie się po zdobyciu osmańskiego obozu, gdyż spełniało to zadanie oswobodzenia Wiednia. Cała bitwa trwała około dwunastu godzin, z czego szarża zajęła jedynie 30 minut, a resztę czasu zajęło przygotowanie artyleryjskie.

Zobacz również: