393 lata temu, 26 września 1629 roku, podpisano sześcioletni rozejm kończący wojnę polsko-szwedzką lat 1626-29.

Zawarty został w Altmarku (ob. Stary Targ, woj. pomorskie) przy wsparciu mediatorów angielskich, brandenburskich oraz francuskich. Zebrany w Warszawie Sejm zaakceptował warunki układu dopiero w marcu dwa lata później.

Zgodnie z jego postanowieniami, Szwedzi zatrzymali Inflanty na północ od Dźwiny wraz z Rygą – utrwalono więc wcześniejsze straty terytorialne Rzeczypospolitej na tym terenie. Pod ich kontrolą pozostały także wszystkie porty pruskie (Tolkmicko, Elbląg, Braniewo, Piława, Kłajpeda) Rzeczpospolita za to utrzymała kontrolę nad Gdańskiem, Królewcem i Puckiem oraz musiała zapłacić 500 tys. złotych za pomoc austriacką.

Jerzy Wilhelm, elektor brandenburski, miał otrzymać w sekwestr Gdańską Głowę, Malbork, Sztum oraz Żuławy Wiślane. Traktowano to jako nagrodę za to, że przepuścił on wojska szwedzkie przez swoje ziemie podczas ich ataku na Koronę. W rozejmie zawarł się układ gdańsko-szwedzki, dzięki któremu Szwedzi mogli pobierać 5,5% cła od przewożonych przez miasto towarów, przy czym król szwedzki otrzymywać miał z tej sumy 3,5%, a sam Gdańsk oraz król polski mieli dostawać po procencie.

W 1635 postanowienia rozejmu w Altmarku zmodyfikowano, podpisując korzystniejszy dla Rzeczypospolitej rozejm w Sztumskiej Wsi.

Zobacz również: