20 grudnia 1814 roku, 208 lat temu, w Warszawie zmarł generał brygady Armii Księstwa Warszawskiego Jan Konopka.
Urodził się w 1777 roku w Skołodyczach koło Słonimia (ob. obwód grodzieński Białorusi), w rodzinie oficera wojsk litewskich. W 1792 roku wstąpił w stopniu podporucznika do stacjonującej w podolskim Jampolu 6 Brygady Kawalerii Narodowej, w jej szeregach bił się z Moskalami w bitwie pod Zieleńcami, za co odznaczony został Virtuti Militari.
Podczas insurekcji kościuszkowskiej, już jako porucznik, został ranny pod Maciejowicami. Następnie wstąpił do Legionów Polskich we Włoszech, w stopniu kapitana uczestniczył we wszystkich ich kampaniach, po rozwiązaniu Legionów przeszedł do armii francuskiej. Walczył w kampanii pruskiej jako major Legii Nadwiślańskiej.
Swoje największe zwycięstwa odniósł w Hiszpanii. Za bitwę pod Tudelą (1808) został komandorem Orderu Legii Honorowej, a pod Albuerą (1811) dowodzony przez niego pułk kosztem straty ponad 1/5 stanu osobowego rozniósł brygadę piechoty brytyjskiej i zdobył na niej pięć sztandarów.
W kampanii rosyjskiej Napoleona Konopka dowodził 3 pułkiem gwardii litewskiej. Z powodu własnej lekkomyślności jego pułk został rozbity pod Słonimiem, a sam Konopka dostał się ranny do niewoli. Został zwolniony w 1814 roku i po przybyciu do Warszawy przydzielono mu dowodzenie brygadą jazdy, lecz odmówił objęcia tego stanowiska.
Zobacz również: