10 listopada 1655 roku, 367 lat temu, pod Jezierną (ob. obwód tarnopolski Ukrainy) doszło do bitwy pomiędzy siłami polsko-tatarskimi i rosyjsko-kozackimi.

Jesienią tego roku sytuacja Rzeczpospolitej wydawała się być dramatyczna: trwał potop szwedzki, a wojska rosyjskie wraz z Kozakami Chmielnickiego oblegały Lwów i docierały pod Lublin. Karta odwróciła się nieco, gdy w październiku Tatarzy krymscy uderzyli na tyły kozackie i połączyli się wkrótce z oddziałem wojewody bracławskiego Piotra Potockiego.

Odciągnęło to nieprzyjaciela spod Lwowa na Podole. 9 listopada Moskale i Kozacy zaczęli przeprawiać się przez rzekę Wysuszkę koło wsi Jezierna. Następnego dnia wojska rosyjskie bojara Buturlina zostały zaatakowane przez Tatarów, a chan Mehmed IV Girej wezwał Chmielnickiego do zerwania sojuszu z Moskwą. Wobec odmowy ataki zostały ponowione.

Walki te nie przyniosły żadnego rozstrzygnięcia, więc rozpoczęto negocjacje. Moskale, po wypłaceniu okupu, zostali puszczeni wolno, podczas gdy Chmielnickiego zmuszono pod koniec miesiąca do podpisania traktatu, w którym zobowiązywał się do zerwania ugody perejasławskiej z Rosją oraz udzielenia wsparcia wojskowego Rzeczypospolitej.

Wszystkie zdobyte przez Rosjan i Kozaków łupy, także okup zebrany od oblężonego Lwowa i dobra zrabowane na Lubelszczyźnie, przypadły zwycięskim Tatarom.

Zobacz również:

Świąteczna pomoc dla Rodaków na wschodzie 2022