228 lat temu, 5 listopada 1734 roku, w pod tarnobrzeskim Dzikowie na wezwanie króla elekta Leszczyńskiego zawiązana została konfederacja generalna.

We wrześniu 1733 roku szlachta na warszawskim sejmie elekcyjnym wybrała Stanisława Leszczyńskiego na króla. Rosja, Austria i Prusy, związane porozumieniem o współdziałaniu w narzuceniu Rzeczypospolitej władcy i popierające elektora saskiego Fryderyka Augusta III, gotowe były do interwencji.

Dlatego konfederacja ta zawiązana została dla obrony legalnie de facto wybranej władzy Leszczyńskiego. Pod wodzą marszałka Adama Tarło herbu Topór, starosty jasielskiego, prowadziła  intensywne zabiegi dyplomatyczne, rozsyłając posłów do Szwecji, Francji, Imperium Osmańskiego i Rzymu, jednak bez wyraźnych efektów. Zwrócenie się o poparcie do Śląska oraz narodów Czech i Węgier także było bezskuteczne.

Wojska konfederackie, na czele których stanął regimentarz Józef Potocki herbu Pilawa, starały się przebić przez Wielkopolskę w celu uderzenia na Saksonię, jednak w serii bitew z połączonymi siłami rosyjsko-saskimi zostały rozgromione.

Po Dzikowie siedziby konfederacji przenoszono do Baranowa Sandomierskiego, Kolbuszowej oraz Jarosławia. Ostatnie ogniska oporu konfederatów przetrwały na Kurpiach oraz Podolu aż do 1736 roku.

Zobacz również:

Świąteczna pomoc dla Rodaków na wschodzie 2022