610 lat temu, 8 listopada 1412 roku, król Węgier i Niemiec Zygmunt Luksemburski podpisał z Władysławem Jagiełłą umowę znaną jako zastaw spiski.

Na mocy tego dokumentu Węgry przekazywały Koronie w zastaw Lubowlę oraz 15 innych miast na terenie prowincji spiskiej (ob. teren Słowacji). Była to swego rodzaju gwarancja zwrotu pożyczki, której król Polski udzielił Zygmuntowi Luksemburskiemu – 37 000 kop (czyli 2,2 mln) groszy praskich, co przekładało się wtedy na osiem ton czystego srebra.

W ramach zarządu nad powierzonymi w zastaw ziemiami, Korona uformowała starostwo spiskie, którego siedzibą był Stary Zamek w Lubowli. Nie była to jednolita jednostka terytorialna, lecz składała się z pięciu enklaw wewnątrz prowincji spiskiej.

Przez długi czas starostwo spiskie podlegało magnackiemu rodowi Lubomirskich, będąc dla nich źródłem finansowania ich potęgi. Wiosną 1769 roku na terenie starostwa działał oddział konfederatów barskich, z tego powodu zostało ono zajęte przez Austriaków.

Jeszcze w tym samym roku wojska austriackie ustanowiły kontrolę państwową na ziemiach podlegających staroście spiskiemu. Był to wstęp do zajęcia dwa lata później także starostwa czorsztyńskiego, nowotarskiego i sądeckiego. Okupacja austriacka na Spiszu i Podhalu zakończyła się wraz z pierwszym rozbiorem, gdy obszar ten został przyłączony do habsburskich Węgier.

Zobacz również:

Świąteczna pomoc dla Rodaków na wschodzie 2022