Stojący po stronie króla Augusta II konfederaci sandomierscy pobili wojska Stanisława Leszczyńskiego pod Koniecpolem (ob. woj. śląskie) podczas III wojny północnej 314 lat temu – 21 listopada 1708 roku.

Józef Potocki, hetman z nadania Leszczyńskiego, miał pod swoją komendą 10 tys. ludzi, pod Koniecpolem pojawili się poprzedniego dnia i zauważywszy nieprzyjaciela nocą uformowali szyk bojowy. Wojskami konfederackimi (liczącymi do 12 tys. żołnierzy) dowodzili hetman litewski Ludwik Konstanty Pociej oraz regimentarz koronny Jakub Zygmunt Rybiński.

Potocki podejmował próby przeciągnięcia żołnierzy konfederackich na swoją stronę, lecz Rybiński jasno zakazał jakichkolwiek pertraktacji z przeciwnikiem. Rozkaz Potockiego do frontalnego ataku padł więc około południa, natarcie upadło ze względu na silną odpowiedź ogniem. Za to na skrzydle jazda litewska Pocieja, mimo przewagi terenowej i liczebnej, załamała się pod naporem ataku, w wyniku czego jednostki Potockiego wyszły na tyły konfederackie.

Rybiński zachował jednak zimną krew i rozkazał swojej jeździe przemknąć się na tyły przeciwnika, jednocześnie przyszpilając go ostrzałem armatnim i atakiem na skrzydłach. Wojska Potockiego, bite z trzech stron na raz, zaczęły uciekać po czterech godzinach bitwy.

Potocki stracił razem 1380 zabitych oraz 2000 jeńców, zaś konfederaci 200 zabitych. Małopolska szlachta wobec wyniku bitwy pod Koniecpolem porzuciła plany przejścia na stronę Leszczyńskiego.

Zobacz również: