421 lat temu, 18 grudnia 1601 roku, hetman wielki koronny Jan Zamoyski zdobył bronioną przez Szwedów inflancką twierdzę w Wolmarze (ob. Valmiera, Łotwa).

Była to bitwa pierwszego roku wojny polsko szwedzkiej lat 1600-11. Zamoyski działał w Inflantach wraz z 15-tysięcznym wojskiem wyposażonym w 50 dział, także artylerią oblężniczą. Nie planował jednak w pojedynczym starciu rozbijać armii szwedzkiej, lecz zamierzał metodycznie zdobywać ich twierdze inflanckie i estońskie.

Pierwszą z nich była forteca w Wolmarze – średniowieczny zamek położony na wzgórzu, otoczony grubym na metr murem, fosą, strumieniem oraz stawem. Jako pierwszy po twierdzą pojawił się Stanisław Żółkiewski ze strażą przednią w drugiej połowie października, Zamoyski i król Zygmunt III wraz z resztą armii dołączyli wkrótce. Walki zaczęły się jeszcze wtedy, lecz faktyczne oblężenie rozpoczęło się dopiero w pierwszym tygodniu grudnia.

Artyleria polska ostrzeliwała mury na tyle skutecznie, że Zamoyski pewnie wydał rozkaz do zdobycia Wolmaru szturmem i osobiście dowodził natarciem na pierwszej linii. Piechota koronna bez trudności wkroczyła do miasta i opanowała twierdzę.

Hetman zezwolił szeregowym szwedzkim żołnierzom na opuszczenie Wolamru, pod warunkiem że przysięgną, iż przeciw Rzeczypospolitej więcej walczyć już nie będą. Za to dowódcy twierdzy i pozostali oficerowie wojsk szwedzkich trafili do niewoli.

Zobacz również: