18 lipca 1927 roku w Podhajcach urodził się Tadeusz Łomnicki, jeden z najwybitniejszych polskich aktorów, najbardziej znany z roli Michała Wołodyjowskiego w filmach Jerzego Hoffmana.

Tadeusz Łomnicki urodził się 18 lipca 1927 roku w Podhajcach. Ukończył Gimnazjum Handlowe w Dębicy i przeniósł się do Krakowa, gdzie pracował i uczył się gry na skrzypcach. Podczas II wojny światowej należał do Szarych Szeregów, a następnie był żołnierzem Armii Krajowej. W 1945 roku do Krakowa wkroczyli żołnierze Armii Czerwonej, wówczas do Milicji Obywatelskiej, którą opuścił po niespełna roku. Karierę sceniczną rozpoczął w 1946 roku od występów w katowickim Teatrze Miejskim. Występował także w krakowskich Miejskich Teatrach Dramatycznych oraz warszawskim Teatrze Współczesnym.

Szybko zdobył zainteresowanie kinematografii, za którą on sam specjalnie nie przepadał. Nie lubił grać w filmach, bowiem praca przy nich wiązała się albo z pośpiechem, albo z długim oczekiwaniem. Dla niego prawdziwą sztuką pozostawał teatr, film zaś był tylko odskocznią. Zadebiutował w roku 1947 rolą w filmie „Dwie godziny” w reżyserii Stanisława Wohla. Najbardziej wyróżniającą się kreację stworzył w filmach Jerzego Hoffmana – „Panu Wołodyjowskim” i „Potopie”. Aktor okazał się być stworzonym do roli Michała Jerzego Wołodyjowskiego, także ze względu na warunki fizyczne odpowiadające tej postaci.

Łomnicki całe swoje życie podporządkował karierze aktorskiej. Wybór ten wiązał się z niespełnionym życiem osobistym. Kolejne jego partnerki (był żonaty pięciokrotnie) po prostu nie wytrzymywały trudu życia u boku osoby tak bardzo oddającej się sztuce. Żył od jednej roli do następnej, a gdy przygotowywał się do nowej kreacji, cała reszta schodziła na dalszy plan.

Ostatnie miesiące życia upłynęły mu na przygotowaniach do szekspirowskiego Króla Leara w Teatrze Nowym w Poznaniu. 22 lutego 1992 roku Łomnicki zmarł na atak serca podczas jednej z prób do tej sztuki.