Bronisław Dembiński, historyk i profesor akademicki, rektor Uniwersytetu Lwowskiego w latach 1907-08, zmarł w Poznaniu 84 lata temu – 23 listopada 1939 roku.
Urodzony w Małej Komorzy (ob. woj. kujawsko-pomorskie) w rodzinie ziemiańskiej w roku 1858. Absolwent studiów historycznych na niemieckich uniwersytetach w Berlinie i Wrocławiu. Po spędzeniu roku w Rzymie na badaniach archiwalnych rozpoczął pracę na Uniwersytecie Jagielloński, a potem i Lwowskim. Tytuł profesora zwyczajnego uzyskał w 1897 roku.
Przez rok pełnił funkcję rektora lwowskiej uczelni. W 1916 roku przeniósł się do Warszawy, do odtworzonego za zgodą niemieckich okupantów Uniwersytetu Warszawskiego. Przez krótki czas był ministrem oświecenia publicznego w okresie Rady Regencyjnej, wynegocjował z Niemcami przejęcie dokumentów dotyczących ziem polskich z dawnych pruskich archiwów.
W 1923 roku otrzymał tytuł profesora na Uniwersytecie Poznańskim. Przeszedł na emeryturę 10 lat później, jednak w dalszym czasie współpracował z uczelnią. Doktor honoris causa Uniwersytetu Oksfordzkiego i Warszawskiego, angażował się w działalność towarzystw historycznych i naukowych.
Po wybuchu II wojny światowej pozostał w okupowanym Poznaniu. Gdy Niemcy aresztowali i wzięli za zakładnika jego kolegę z Uniwersytetu Poznańskiego, prof. Zygmunta Wojciechowskiego, Dembiński zgłosił się do jego wymiany. Nie doszło to jednak do skutku i Dembiński zmarł w skutek paraliżu niedługo potem.
Zobacz również: